Hun visum voor Congo was er verrassend snel, daarna was de reis gauw geboekt via Kampala, Oeganda. Dat is de snelste en goedkoopste reisroute om bij ons te komen. Van Kampala gaan er bussen tot aan de grens. Op 15 oktober was de vlucht en op 17 oktober de aankomst in Aru. Wij waren er klaar voor. Het gastenhuisje was mooi opgeknapt en de auto gerepareerd. We reisden naar Aru en wachtten daar vol spanning hun komst. Van wie?? Onze jongste dochter Margreet en haar man Niek.
God had een ander plan. De avond van de vlucht kregen we telefoon: we mogen niet in het vliegtuig! Het probleem was het visum voor Oeganda. De regels daarvoor zijn net veranderd en nu kan het alleen nog maar online. Wat een teleurstelling! Precies in deze tijd kwam Esther, onze supervisor van CFI Stuttgart, voor een werkbezoek van een paar dagen in Lanza. Nu hadden we al onze tijd en aandacht voor het bezoek van Esther. Heel spannend voor ons. Het eerste bezoek van onze supervisor. Hoe zou ze ons beoordelen? Welke indruk krijgt ze van ons werk? Wat gaan de boeren en kerkleiders haar vertellen? Gelukkig, het liep allemaal op rolletjes.
Margreet en Niek boekten hun vlucht om. En op zondag 24 oktober konden we hen dan eindelijk in de armen sluiten op de grens met Oeganda. Wat een blijde ontmoeting! De volgende dag ging de reis verder naar Lanza. Alle mensen in Lanza waren superblij met hun komst.
De eerste dagen was er elke dag wel iemand om hen te begroeten en met ze te bidden, de voorgangers en oudsten van de kerk, het gebedsteam en de buren. De eerste zondag was direct een feestelijke dienst voor de vrouwen, een overvolle kerk en een maaltijd na afloop.
Ze zijn druk met het leren van de lokale streektaal, het Lingala. Elke ochtend geef ik hun twee uurtjes les en verder oefenen ze het direct in de praktijk. Ze zijn door het gebedsteam uitgenodigd om deel te nemen aan de diverse gebedsactiviteiten. Verder gaan ze regelmatig naar een markt in de buurt om te evangeliseren en te bidden voor mensen met pijn, ziekte of andere problemen. Mensen uit het gebedsteam willen graag mee om van ze te leren. Ook Roelof en/of ik gaan graag mee; we werken samen, vertalen in het Lingala en leren elke keer weer iets nieuws.
De dichtstbijzijnde markt is aan de overkant van de rivier, in het dorpje Kakira. Je komt dan in een bosrijke omgeving waar veel Pygmeeën wonen. Afgelopen vrijdag waren we daar. De Pygmeeën luisterden met veel belangstelling naar de evangelisatie en vroegen om gebed. Ze wilden ook erg graag met Margreet en Niek op de foto. De komende tijd staan er nog veel meer evangelisatie activiteiten op het programma. Overdag doen we een 4Pijler seminar en in de avond laten we de Jezusfilm zien. Na afloop is er dan een oproep voor gebed voor bekering, genezing en bevrijding.
Margreet en Niek verblijven in het opgeknapte gastenhuisje. Dat is nu een perfecte ruimte voor gasten. Er zijn 3 slaapkamers, een woonkamer/keukentje en een badkamer. Naast hun evangelisatiewerk zijn ze ook heel praktisch bezig. Er is altijd genoeg werk in de moestuin en in en om huis. Margreet maakt zich verdienstelijk op de trapnaaimachine. Ze naait kussenhoezen voor onze nieuwe bank en Niek doet allerlei klussen in huis en tuin. Hij heeft zojuist een prachtige bijenkast voor ons getimmerd. Het is heerlijk om hen hier te hebben. Na bijna drie jaar in Lanza zijn zij de eerste gasten uit Nederland! Wie volgt?
