Armoede Op Het Platteland
De meeste gezinnen gaan op oude voet voort. Hun manier van landbouw bedrijven staat bekend onder de naam slash-and-burn (kappen en branden). Hierbij worden stukken savanne of bos gekapt en gebrand, waarna men drie tot vijf seizoenen lang gewassen kan verbouwen. Hierna wordt de grond braak gelegd en wordt nieuw gebied ontgonnen. Na een braakperiode van ongeveer vijf jaar kan men de grond weer een paar seizoenen gebruiken. De bodem is dan enigszins hersteld. De opbrengsten zijn niet hoog, maar men kan ervan rondkomen.
Echter: de methode van slash-and-burn blijkt steeds minder goed te werken. Doordat de bevolking drastisch toeneemt hebben de gezinnen steeds minder land tot hun beschikking. Men kan de velden steeds minder lang braak laten liggen, waardoor de bodem niet goed herstelt. De landbouw verwordt hiermee tot roofbouw. De kwaliteit van de bodem gaat geleidelijk achteruit en de gewassen leveren steeds minder op. Op hellingen treedt ernstige erosie op. Soms probeert men met geweld land in te nemen van naburige bevolkingsgroepen. Dit leidt tot eindeloze cycli van spanningen en conflicten, op kleine en grotere schaal. Jongeren zien het vaak niet meer zitten op het platteland en trekken naar de steden.
Met slash-and-burn is de situatie uitzichtloos geworden. Gelukkig is er een alternatief….
De armoede op het platteland in Congo wordt steeds schrijnender
Er wordt met man en macht gewerkt. Door het hele gezin, inclusief de kinderen. Alleen leveren de akkers steeds minder op. De gevolgen: ondervoeding op grote schaal en geen geld voor behoorlijk onderdak, hygiëne, onderwijs en medische zorg.
De vele jaren van ontwikkelingswerk hebben weinig opgeleverd. Eén van de oorzaken hiervan is het gebrek aan goede kennis van zaken.
Gezinnen op het platteland zijn nooit echt goed begeleid in de landbouw
Maar al te vaak worden methoden uit Europa of Amerika ingevoerd. Echter, de bodems en het klimaat in tropische gebieden zijn totaal anders en vragen om een specifieke benadering. Een voorbeeld: er is veel gedaan om mensen te leren om het land goed om te spitten en om intensief te wieden. Dit is prima voor gematigde streken, zoals Nederland. Maar in tropische gebieden leidt dit tot een snel verlies van de kwaliteit van de grond. Een paar seizoenen lang nemen de opbrengsten wel toe, maar het organische materiaal in de bodem gaat verloren. Na het eerste succes blijven mensen zitten met een sterk verschraalde grond.
