Parels

Er is iets ongekends gebeurd in Lanza. Een jong paar heeft zich officieel verloofd en binnenkort gaan ze trouwen!  De gelukkigen zijn David en Estella. Wij kennen ze allebei. David is leraar aan de middelbare school en de mediaman bij het vertaalteam van de Dhongo Bijbelvertaling. We ontmoeten hem vaak op het kantoor van de vertalers. Estella is een dochter van Elizabeth. Ze wonen vlakbij ons en komen geregeld langs voor een praatje of om ons te helpen op de akkers.

Volgens insiders is er de afgelopen dertig jaar geen officiële kerkelijke bruiloft meer geweest in Lanza. Dus iedereen kijkt reikhalzend uit naar deze bijzondere gebeurtenis. Roelof en ik worden samen met enkele familieleden uitgenodigd op een etentje ter gelegenheid van hun verloving. We mogen voor ze bidden en wat advies geven. Het wachten is nu op de grote dag. De familie van de bruid bepaalt een dag waarop de bruidsschat kan worden gebracht en daarna is het groen licht voor het burgerlijk en kerkelijk huwelijk,

Het blijft enkele maanden stil. Waarom gebeurt er niets? Maar dan is er nieuws: oeps, Estella is zwanger! Nu kan het lang verwachte grote feest niet meer plaatsvinden. Het goede nieuws is dat de zwangerschap wel van David is. Het huwelijk gaat dus ‘gewoon’ door, maar nu met alleen een vrij bescheiden traditionele bruiloft binnen de familie. Op 13 januari is het feest gepland. De stemming zit er goed in. De bruid wordt met veel zang en dans binnengehaald op het erf van de bruidegom. Ze is helemaal ingepakt in een doek en wordt de geïmproviseerde feesttent binnengeleid. De bruidegom wordt na haar binnengehaald, ook helemaal ingepakt. Het bruidspaar neemt plaats. De voorgangers van de kerk zijn niet aanwezig. Roelof en ik zijn wel uitgenodigd en Roelof mag het Woord van God delen tijdens de bruiloft. Een hele eer!

Ruim vijf maanden later wordt de baby, een meisje, geboren. Ze heet Shukuru dat betekent: Dank! David en Estella zijn erg dankbaar en blij voor dit prachtige pareltje dat ze van God hebben ontvangen. Roelof en ik zoeken het echtpaar met de baby op in het huisje waar ze wonen. Een één-kamer-huisje met 2 stoelen en een bed. Volgens de tradities mag het kind de eerste maand het huis niet verlaten. Maar voor een mooie foto maken ze een uitzondering. Wat een blij gezinnetje: David, Estella en Shukuru.

In de hele Dhongo streek en daarbuiten is het in deze tijd erg ongebruikelijk om officieel in het huwelijk te treden. De meeste jongeren beginnen ‘gewoon’ aan een gezin, als ze er al aan beginnen. Vaak ook raakt het meisje zwanger en blijft dan achter als alleenstaande (tiener)moeder. Als het paar besluit om te gaan samenwonen, komt het probleem van de bruidsschat later. Eerst moeten de ‘boetes’ betaald worden voor de zwangerschap en bevalling en bijvoorbeeld voor het verlies van scholing van het meisje. Als de man het huwelijk serieus neemt, gaat hij beginnen met sparen voor de echte bruidsschat. De schoonfamilie, maakt een afspraak voor het overhandigen van de ‘rekening’. Die bestaat uit 20 geiten, en daarbovenop geld voor het feest en kleding voor de schoonfamilie. De hoogte van de bruidsschat is niet het grootste probleem. Vaak betaalt de hele familie eraan mee. Het echte obstakel is de schoonfamilie, die helemaal niet wil overleggen, en steeds weer het overleg uitstelt, omdat er altijd wel een familielid is dat dwarsligt. Jongeren worden hierdoor zo ontmoedigd, dat ze er maar helemaal niet meer aan beginnen. Het gevolg is dat de meeste jongeren, ook al zijn ze oprechte christenen, niet mogen deelnemen aan het avondmaal en dus maar een bijrolletje kunnen spelen in de kerk. We bidden al heel lang om een verandering in deze situatie. David en Estella hebben laten zien dat het ook anders kan. Misschien was hun situatie niet helemaal perfect, ze zijn parels! We hopen en bidden dat anderen hun voorbeeld zullen volgen.